Wyszukaj
Zmień rozmiar czcionki
Wersje kontrastowe
Armin Mikos von Rohrscheidt, "Turystyka kulturowa w okresie redefinicji podróżowania. Nowe zasady, alternatywne formy organizacji, zarządzanie kryzysowe" Oficyna Wydawnicza UZ 2024
Przedmiotem niniejszej publikacji jest bodaj najstarsza forma turystyki, stwierdzona już na podstawie starożytnych relacji i reliktów, nadal rozwijająca się współcześnie, bardzo różnorodna, a zatem uprawiana oraz organizowana w wielu postaciach. Sam Autor, uwzględniając międzynarodowe badania i różnorodne podejścia turystykę kulturową konsekwentnie definiuje ją jako "te wszystkie grupowe lub indywidualne wyprawy o charakterze turystycznym, w których spotkanie uczestników podróży z obiektami, wydarzeniami i innymi walorami kultury wysokiej lub popularnej albo powiększenie ich wiedzy o organizowanym przez człowieka świecie otaczającym jest zasadniczą częścią programu podróży lub stanowi rozstrzygający argument dla indywidualnej decyzji o jej podjęciu lub wzięciu w niej udziału”. Ta turystyczna odmiana kontaktu z dziedzictwem i uczestnictwa w kulturze posiada przy tym swój specyficzny wymiar: w jej ramach są one realizowane w sposób całkowicie nieprzymuszony oraz w wybranych przez uczestnika formule, trybie, a często także (wspomnijmy tu elastyczne pakiety) strukturze [frg. wstępu].
link publikacji na stronie OW UZ
Armin Mikos von Rohrscheidt, "Interpretacja dziedzictwa w turystyce kulturowej. Konteksty, podmioty, zarządzanie", Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznańskie Centrum Dziedzictwa Poznań 2021
Przedmiotem książki jest zarządzanie interpretacją dziedzictwa w ramach oferty turystycznej z udziałem turystów jako jej uczestników. Trzy pierwsze rozdziały książki, poświęcone kolejno: dziedzictwu, jego interpretacji i turystyce kulturowej, w tym turystyce i turystom dziedzictwa. Szczegółowo opisano miedzy innymi najpopularniejsze formy organizacji turystyki dziedzictwa i środowisko turystów zainteresowanych nim, w tym rozmaite motywy skłaniające ich do poszukiwania jego doświadczeń i preferowane przez nich poziomy oraz sposoby angażowania się w jego interpretację. Istotne miejsce przyznano relacjom między dziedzictwem, jego lokalnymi depozytariuszami i zarządcami jego zasobów a zainteresowaniami i aktywnościami turystów, jak również wyzwaniom związanym z pogodzeniem interesów tych grup na poziomie organizacji oferty turystycznej. Gospodarze zasobów, obiektów i miejsc dziedzictwa, zarządcy kolekcji jego świadectw i centrów jego interpretacji, menedżerowie obszarowych organizacji zajmujących się jego turystyczną eksploatacją, organizatorzy wycieczek kulturowych, twórcy lokalnych
pakietów turystycznych oraz samodzielnie działający lokalni interpretatorzy, edukatorzy i animatorzy działań partycypacyjnych z udziałem turystów są podmiotem analizy w rozdziałach 4, 5 i 6. Ostatnia część książki, na którą także składają się trzy rozdziały (7, 8 i 9) jest poświęcona problematyce planowania, organizacji i funkcjonowania przedsięwzięć, które integrują interpretację dziedzictwa w efektywne zarządzanie obszarowymi produktami turystycznymi. Szczegółowo omówiono tu koncepcje i strategie, obszary kluczowych działań, czynniki wpływające na ich efektywność oraz optymalną kolejność ich podejmowania, a także role i działania wykonawców i partnerów organizacji zarządzających nimi. Zaprezentowano wkład poszczególnych interesariuszy turystycznej interpretacji dziedzictwa, relacje powstające między nimi w trakcie organizowania doświadczeń jego rozmaitych zasobów i różne formuły ich współpracy. (ze streszczenia książki)
Olaf Ciebiera, Paweł Czechowski, Alicja Dubicka-Czechowska, Grzegorz Gabryś, Piotr Grochowski, Agnieszka Kochańska, Ryszard Orzechowski, Piotr Reda, Michał Smoczyk, Michał Szkudlarek, Leszek Jerzak, "Przyroda parku książęcego w Zatoniu", Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2023
Romantyczny park krajobrazowy założony w 1842 roku na zlecenie jednej z najbardziej znanych arystokratek swoich czasów księżnej Doroty de Talleyrand-Périgord, księżnej Dino, jest przykładem zabytku sztuki ogrodowej o wartościach artystycznych, które przetrwały do naszych czasów. Za twórcę parku uważany jest uzdolniony architekt krajobrazu Peter Joseph Lenné. Park w swoim obecnym stanie znacznie odbiega od wizerunku na dawnych litografiach. Park Książęcy w Zatoniu to wyjątkowe miejsce zarówno pod względem samego założenia, jak i historii. Osoby odwiedzające park są pod wrażeniem jego dziejów. Tymczasem poza walorami historycznymi i architektonicznymi, ten unikalny obiekt ma również niezwykle istotne znaczenie dla przyrody. Turyści, spacerując ścieżkami, napotykają różne gatunki grzybów, roślin i zwierząt. Słyszą rozmaite głosy: ssaków, ptaków, płazów czy owadów, a także obserwują tropy i inne ślady ich działalności. Niniejsza książka ma pomóc w poznawaniu walorów przyrodniczych tego niezwykłego miejsca (ze wstępu).
Armin Mikos von Rohrscheidt, "Zarządzanie w turystyce kulturowej" (t. I i II), Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2020, Tom I: Konteksty, koncepcje, strategie (652 strony), Tom II: Obszary, relacje, oferta (654 strony)
Pierwszy tom analizuje konteksty i uwarunkowania zarządzania w turystyce kulturowej, ważniejsze grupy uczestników procesów zarządczych i ich wzajemne relacje oraz potencjalne konflikty między nimi. Obszary działań opisano w kontekście czterech funkcji zarządzania (planowanie, organizowania, kierowanie i kontrolowanie), uzupełniając je o problematykę zarządzania konfliktami i zarządzania kryzysowego. Osobny rozdział poświęcony podejściom i koncepcjom zarządzania w turystyce kulturowej kończy autorska koncepcja zarządzania organizacjami. Następnie szeroko omówiono najczęściej stosowane strategie organizacji dla zarządzania własną ofertą turystyczną. Kolejna grupa analiz dotyczy sposobów zarządzania w nowych formach turystyki kulturowej, zyskujących na popularności w ostatnich latach. Tom zamyka rozdział poświęcony zarządzaniu turystyką kulturową w najbliższej przyszłości, obejmujący m.in. analizę trendów, opis głównych komponentów marketingu oraz rekomendacje dotyczące wprowadzania nowoczesnych narzędzi i technologii w obszarze komunikacji i kreowania doświadczeń.
Drugi tom obejmuje szczegółowe analizy zarządzania biurami podróży organizującymi wycieczki kulturowe, turystyką kulturową w miejscowościach i mikroregionach, zarządzania cyklicznymi eventami kulturowymi przyciągającymi turystów, zarządzania turystyką kulturową w ramach większej oferty organizacji turystycznych i szerszych działań podejmowanych przez samorządy, a także zarządzania funkcją turystyczną muzeów, centrów interpretacji dziedzictwa, zabytków, obiektów sakralnych i ekomuzeów. Zawiera on kilkadziesiąt studiów przypadków i setki szczegółowych rekomendacji, które menedżerowie i liderzy organizacji mogą wykorzystać zarówno w tworzeniu długofalowych strategii, jak i w swojej codziennej pracy.
Krzysztof Gajda, Paweł Czechowski, Ryszard Orzechowski i Robert Rektor, „Atlas rozmieszczenia motyli dziennych parków krajobrazowych województwa lubuskiego”, wyd. Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Lubuskiego, Gorzów Wielkopolski – Zielona Góra 2020, 256 s.
Terenem obserwacji motyli było siedem parków krajobrazowych województwa lubuskiego. Obszary te podzielono na kwadraty o boku 2 km. W latach 2017-2019 co najmniej raz w miesiącu (od kwietnia do października) obserwatorzy wizytowali każdy kwadrat, oglądali i fotografowali motyle, czasem nawet odławiali, ale tak, by nie wyrządzić im najmniejszej krzywdy. Łącznie dokonano 17 126 obserwacji. Ustalono, że w lubuskim występuje 75 gatunków motyli.
Rozdziały podsumowujące badania to: „Charakterystyka motyli dziennych lubuskich parków krajobrazowych”, „Zagrożenia i ochrona”, „Najciekawsze obszary występowania motyli”.
W konkursie o Lubuski Wawrzyn Naukowy został nagrodzony jako najlepsza wydana w 2020 r. książka popularnonaukowa.
Agnieszka Gandecka, Grzegorz Gołembski, Jolanta Adach, Paweł Czechowski, Potencjał turystyczny podregionu zielonogórskiego, wyd. Oficyna Wydawnicza UZ, Zielona Góra 2020, 190 s.
Rozwój technik komunikacyjnych, przede wszystkim Internetu, a także zmiany zachodzące w transporcie kolejowym, drogowym, a w szczególności lotniczym, spowodowały, że konkurencja między regionami o turystów i inwestorów nabiera charakteru globalnego. W tej walce konkurencyjnej coraz mniejsze znaczenie ma odległość między miejscami emisji a miejscami recepcji. Dzięki zastosowaniu modelu grawitacyjnego, stwierdza się bowiem malejącą siłę odwrotnej zależności, między napływem turystów a odległością geograficzną, co świadczy o stopniu rozwoju infrastruktury transportowej, przekładającej się na ograniczenie odległości w przestrzeni geograficznej (Gołembski i Majewska 2019). Szczególną rolę w rozwoju tej infrastruktury odgrywa transport lotniczy. Świadczy o tym duża dynamika przyrostu liczby pasażerów obsłużonych w polskich portach lotniczych wg krajów, w międzynarodowym ruchu regularnym. W latach 2009-2017 ten przyrost wyniósł średnio 41%, a w odniesieniu do poszczególnych krajów, nawet 100% czy 200% (ULC 2018).
Dlatego też w procesie podejmowania decyzji dotyczącej wyboru miejsca recepcji turystycznej szczególną rolę odgrywa nie tyle odległość od miejsca emisji, ile przede wszystkim wiedza o walorach decydujących o jego atrakcyjności turystycznej, tym samym o wizerunku miejsca docelowego.
Biblioteka Uniwersytetu Zielonogórskiego
Grzegorz Jędro, Leszek Jerzak, Marcin Bocheński, Olaf Ciebiera, Paweł Czechowski, Sławomir Rubacha, Lubuski Atlas Ornitologiczny. Ptaki lęgowe Ziemi Lubuskiej, wyd. Oficyna Wydawnicza UZ, Zielona Góra 2018, 458 s.
Pierwsze dekady XXI w. to okres dynamicznych przemian społecznych i gospodarczych w Polsce. Z jednej strony wzrastająca konsumpcja dóbr, a z drugiej wprowadzanie nowych technologii w przemyśle, rolnictwie czy leśnictwie sprawiają, że wzrasta eksploatacja zasobów naturalnych. Nie pozostaje to bez negatywnego wpływu na środowisko przyrodnicze i poszczególne jego komponenty. Najczęściej objawia się to niszczeniem siedlisk i w konsekwencji zmniejszaniem lokalnej różnorodności gatunkowej flory i fauny. Jednocześnie pewna część gatunków roślin i zwierząt, charakteryzujących się większą plastycznością siedliskową, dostosowuje się do szybko zmieniających się warunków, zwiększając swoje zasięgi występowania oraz liczebność. Jedną z grup
zwierząt cieszącą się szczególnym zainteresowaniem nie tylko wśród zawodowych biologów, ale i obserwatorów przyrody amatorów są ptaki. Z tego powodu należą do najlepiej zbadanych grup kręgowców. Z uwagi na stosunkową łatwość prowadzenia obserwacji i możliwości efektywnego pozyskiwania dobrej jakości danych o zmianach zachodzących w ich populacjach ptaki odgrywają ważną rolę zarówno w ocenie stanu środowiska, jak i zmian w nim zachodzących (Chodkiewicz i in. 2016).
Biblioteka Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dorota Angutek, Artur Kinal, Jerzy Leszkowicz-Baczyński, Magdalena Pokrzyńska, Agnieszka Urbaniak, Winiarska i bachiczna tradycja Zielonej Góry. Studia i szkice społeczno-kulturowe, Oficyna Wydawnicza Epigram 2019, s. 427
Jest to pierwsze w piśmiennictwie poświęconym zielonogórskiej tradycji winiarskiej tak szeroko zakrojone kompendium wiedzy. Podkreślić też należy, że dostarcza nowej i aktualnej wiedzy o lubuskim winiarstwie. Sądzę, że długo będzie ono służyć jako podstawowe źródło naukowych ustaleń w tym zakresie dla ewentualnych dalszych badań […]. Będzie tez wykorzystywane w edukacji regionalnej i jako „podręcznik” do uzyskiwania samowiedzy regionalnej mieszkańców Zielonej Góry i przyległego obszaru. Z tego choćby względu może liczyć na poczytność i zainteresowanie szerokiego kręgu czytelników, tym bardziej, że książka została zaopatrzona w fotografie wizualizujące i dokumentujące szereg dokonanych przez Autorów ustaleń […].
Z recenzji prof. dr. hab. Jana Grada
Biblioteka Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dorota Angutek, Tradycje wytworzone rodzącej się ponowoczesności w Polsce, Oficyna Wydawnicza Epigram 2018, s. 319
Do najważniejszych zalet monografii zaliczam: (1) sporządzenie pierwszej w polskiej humanistyce dokumentacji źródłowej, z ilustracjami i zdjęciami,bopartej na przeprowadzonych badaniach empirycznych fenomenu tradycji wytworzonej; (2) przeprowadzenie analizy bazy empirycznej z wyodrębnieniem rodzajów tradycji wytworzonej; (3) skonfrontowanie rezultatów empirycznych z interdyscyplinarnym dorobkiem teoretycznym humanistyki i nauk społecznych z zamiarem objaśnienia i zrozumienia zachodzących procesów w kulturze ponowoczesnej; (4) wypracowanie autorskiej, oryginalnej charakterystyki pojęcia tradycji wytworzonej.
Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Anny Pałubickiej.
Tekst Doroty Angutek jest bardzo erudycyjny, dokumentuje dobre rozeznanie autorki zarówno w zakresie historii, jak i obecnego stanu wiedzy nad poruszaną problematyką. […] postrzegam [go] jako wartościowy, dotykający bardzo aktualnych praktyk społeczno-kulturowych, wskazujący na aparat pojęciowy, teorie i koncepcje […] jako niezwykle użyteczne narzędzia do wyjaśniania rozpoznawanego przez autorkę fenomenu.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Jacka Schmidta, prof. UAM.
